عصر جدید

گوشواره یکی از زیورآلاتی است که در همه جای جهان محبوبیت بسیار زیادی دارد. انواع گوشواره از مواد مختلفی مانند طلای ۱۸ عیار، پلاتین، تیتانیوم، مس و نقره استرلینگ ساخته می‌شوند که با توجه به سلیقه فرد، یکی از انواع آن انتخاب میشود. از آنجا که گوشواره انواع و شکل‌های بسیار متنوعی دارد، بسیار مهم است که این اکسسوری را بر اساس فرم صورت خود انتخاب کنید.

چهره های گرد
این افراد بهتر است از گوشواره‌ های بلند، که گردی صورتشان را کمتر نشان می دهد، استفاده کنند. گوشواره‌ های اشکی بلند و گوشواره‌ های لوستر مانند بهترین گوشواره برای صورت‌ های گرد است. گوشواره‌ های بلند با اشکال هندسی ناموزون نیز می‌تواند گزینه مناسبی برای استفاده این افراد باشد. استفاده از گوشواره‌ های کوچک مانند گوشواره‌ های میخی، گوشواره‌ های توپی شکل و گرد برای صور‌ت‌ های گرد اصلاً مناسب نیست.

چهره های بیضی شکل
چهره های بیضی شکل دارای پهنای یکسانی از پیشانی تا گونه ها هستند و از گونه ها تا چانه باریک می شوند. چهره بیضی شکل می تواند تقریبا هر سبک گوشواره را استفاده کند. یکی از قابل توجه ترین مدل ها که می تواند با چهره بیضی شکل به کار رود گوشواره های آویزی بیضی شکل هستند. گوشواره داخل عکس نمونه ای از این مدل گوشواره ها می باشد که از طلای سفید و زرد 18 عیار ساخته شده است .

چهره های مستطیلی شکل
در این صورت بهتر است، گوشواره‌ هایی که عرض‌ شان بیشتر از طول آنهاست و یا گوشواره های گرد را انتخاب کنید. از انتخاب گوشواره هایی با زاویه اشکی، حلقه‌ای و گوشواره هایی بیضی با لبه‌ های منحنی بپرهیزید. توجه داشته باشید که اگر صورت مستطیلی شکل و موهای بلندی دارید گوشواره اشکی نباید از چانه تان بلند‌تر یا عریض تر باشد.

ست کردن مدل صورت با گوشواره
به صورت کلی، اگر موهای کوتاه دارید، چون هر گوشواره‌ای در گوش‌هایتان دیده می‌شود خیلی فرقی نمی‌کند چه مدلی را انتخاب کنید. اما به کسانی که موهای بلند دارند، توصیه می‌کنیم آویزهای بلند و گوشواره‌های سفید و درخشانی انتخاب کنند که برق آن از زیر موهایشان دیده شود.

البته اگر قرار است موهای بلند خود را در پشت سرتان جمع کنید، فرقی ندارد چه مدل گوشواره‌ای انتخاب کنید.

اگر موهای بلوند و روشن دارید، بدون شک گوشواره طلای زرد بسیار بهتر از طلای سفید یا پلاتین است. برعکس، اگر موهای تیره دارید بهتر است بدنبال خرید گوشواره‌های طلای سفید یا پلاتین باشید.

منبع: https://www.asby.ir/

ارتودنسی دندان اضافی نوعی ارتودنسی است که برای رفع مشکلات و ناهنجاری های دهان و دندان کاربرد دارد. تقریباً بین یک تا چهار درصد از کل مردم جهان، دندان اضافه دارند. این مشکل در مردان نسبت به زنان شایع تر است. اغلب اوقات تنها یک دندان اضافی در دهان فرد وجود دارد، اما برخی اوقات ممکن است چند دندان اضافی وجود داشته باشد.

از آن جا که دندان اضافی می تواند باعث بروز مشکلات زیادی در خصوص عملکرد دندان ها و مشکلات زیبایی شود بایستی هر چه سریعتر تشخیص داده شود.

علل و عوامل رشد دندان های اضافی
دندان اضافی به شکل های مختلفی همچون میخی شکل، مخروطی شکل، دکمه ای، مکمل، می تواند وجود داشته باشند. همچنین این دندان ها می توانند در جلو یا پشت دندان رشد کرده و یا دقیقاً در مجاورت دندان های طبیعی رشد کنند. این وضعیت گاهی سبب احساس درد در فرد میشود و روی غذا خوردن و صحبت کردن وی تأثیر مخربی میگذارد. علل مختلفی برای رشد دندان اضافی وجود دارد که عبارتند از:

·         دو نیمه شدن جوانه یک دندان و تبدیل به دو دندان

·         فعالیت بیش از حد غشاء دندان و بافت شکل دهنده جوانه دندان ها در فک بالا

·         ارث و ژنتیک

کشیدن دندان اضافی در ارتودنسی
دندان های اضافی باعث بروز مشکلات متعددی برای فرد می شوند که درمان آن ها معمولاً به صورت کشیدن دندان می باشد. اگر دندان اضافی از بیرون آمدن دندان های کناری ممانعت کند و یا باعث شلوغی و بهم ریختگی دندان ها شود، در اینصورت باید فوراً تحت درمان قرار گیرد. اگر اقدامی برای دندان اضافی انجام نشود، در آینده لازم است برای اصلاح وضعیت دندان ها از ارتودنسی استفاده شود.

دندان های اضافی بیشتر در فک بالا پدیدار می شوند تا در فک پایین. در واقع می توان گفت 90 درصد از دندان های اضافی در فک بالا و حدود ده درصد آن ها در فک پایین رخ می دهند. بیشترین مورد نیز بین دو دندان جلو در ناحیه فک بالاست. دومین دندان شایع، دندان آسیای بزرگ است که به صورت اضافی رشد می کند.

اگر بخواهیم شایع ترین دندان اضافی در ناحیه فک پایین را معرفی کنیم، دندان های آسیای کوچک خواهند بود. دندان های اضافی می توانند شباهت زیادی به دندان های نرمال و طبیعی داشته باشند. در برخی از موارد نیز هیچ گونه شباهتی به دندان های اصلی نداشته و مخروطی شکل هستند. به ندرت دندان های شیری اضافی دیده شده اند. دندان های اضافی ممکن است به صورت چندتایی، تکی، نهفته و یا رویش یافته باشند.

منبع: https://www.orthodoctor.ir/

انتخاب ارتودنسی رنگی دندان می‌تواند هم جالب و هم نگران کننده باشد. جالب از این جهت که شخص می‌تواند با میل و سلیقه خودش رنگ دستگاه های ارتودنسی دندان را انتخاب نماید و نگران کننده از این جهت که فرآیند انتخاب نوع رنگ در ارتودنسی می‌تواند فرد را دچار دودلی و استرس نماید. زیرا درمان ارتونسی دندان اغلب طولانی مدت است و احتمال دارد بیمار از انتخاب خودش پشیمان شود. آنچه در این مقاله مطالعه می کنید یک راهنمای جامع و کامل درباره انتخاب رنگ ارتودنسی برای متقاضیان بوده و در مورد ارتودنسی بنفش نیز صحبت شده است.

چگونه بهترین رنگ ارتودنسی را انتخاب کنم؟
دلایل متفاوتی برای انتخاب ارتودنسی رنگی وجود دارد. به یاد داشته باشید که می توان از چند رنگ متفاوت برای دستگاه های ارتودنسی استفاده کرد و در این زمینه محدودیتی وجود ندارد. شایان ذکر است که استفاده از رنگ های متفاوت در ارتودنسی رنگی به نظر متخصص ارتودنسی شما هم ارتباط دارد؛ زیرا احتمال دارد از هر رنگی برای ارتودنسی تان استفاده نکند. اگر قصد استفاده از دستگاه های ارتودنسی رنگی را دارید ما چند روش را به شما پیشنهاد می دهیم که بهترین ترکیب رنگ، مناسب با سلیقه خودتان را انتخاب کنید.

تعرفه های ارتودنسی بنفش
تعرفه ارتودنسی بنفش مانند سایر ارتودنسی ها به عوامل مختلف و متعددی بستگی دارد که از جمله این عوامل می توان به سن بیمار، میزان مشکل، نوع مشکل و نوع بریس های استفاده شده اشاره کرد. که از اساسی ترین و اصلی ترین موارد در کاهش و یا افزایش قیمت ارتودنسی بنفش است.

شیوه های مراقبت دندان در زمان ارتودنسی دندان
محافظت ها و مراقبت های بعد از درمان ارتودنسی رنگی مانند انواع روش های ارتودنسی است و باید به صورت کامل بهداشت دهان و دندان در طول مدت درمان ارتودنسی رعایت شود. عدم رعایت بهداشت دندان، باعث عفونت های لثه، فرسودگی و پوسیدگی دندان ها با توجه به رنگی بودن ارتودنسی می شود و امکان تغییر رنگ ارتودنسی وجود دارد و می تواند چهره ناخوشایندی در دهان و دندان فرد ایجاد کند.

·         مسواک زدن در روز به مدت سه با

·         استفاده از مسواک های ویژه ارتودنسی رنگی

·         نخ دندان پس از مسواک زدن به مدت سه بار در روز

·         استفاده از دهانشو های مختلف برای تقویت استحکام دندان ها

·         شستشوی با فشار بالا در دهان برای بیرون آوردن باقی مواد غذایی

·         مراجعه به متخصص دندان هر چند ماه یکبار برای چکاپ دندان ها

منبع

اوربایت دندان نه تنها ظاهر افراد را بد جلوه میدهد بلکه میتواند باعث بروز مشکلاتی برای شخص مبتلا شود. برای مثال ممکن است تکلم شخص با مشکل مواجه شود و یا جویدن مواد غذایی و یا حتی مسواک زدن برایش دشوار شود.

اوربایت چیست؟
اختلال اوربایت دندان به مشکل فک ها در برخی افراد اشاره دارد. در این افراد فک بالایی معمولا بیشتر از حد معمول جلوتر از فک پایینی است. دندان های فک بالا در این عارضه باعث میشوند که ظاهر شخص کمی غیرمعمولی شود. این عارضه از جمله مال اکلوژن های جدی است که در صورت شدید بودن میتواند مشکلات زیادی برای شخص مبتلا ایجاد کند.

درمان اوربایت دندان
خوشبختانه فناوری و نوآوریهای پزشکی، امروزه برای مبتلایان به اوربیت این امکان را فراهم کرده که در مدت زمانی معقول درمان شوند و ظاهری زیباتر از آنچه دارند به دست بیاورند. کار درمان اوربایت دندان را متخصص ارتودنسی با کمک جراح دهان انجام با بهره مندی از تکنولوژی های جدید انجام میدهند.

اصلاح اوربایت بدون ارتودنسی ثابت
اگر اختلال اوربایت شدید نباشد متخصص ارتودنسی میتواند بدون کمک جراح دندان و دهان به راحتی مشکل ایجاد شده را درمان کرده و به اصلاح اوربایت نزدیک شود. این متخصص با کمک ارتودنسی ثابت و بریس های مختلف میتواند عارضه را برطرف کند.

·         ما در ارتودنسی ثابت برخلاف ارتودنسی متحرک از سیم قوس دار، براکت ها و سایر دستگاه های ریز و درشت دیگر برای برطرف کردن عارضه استفاده میکنیم. ما ابتدا براکت ها را با کمک چسب مخصوصی به سطح دندان های شما متصل میکنیم سپس سیم را از بین براکت ها عبور میدهیم و فشار لازم برای تنظیم و اصلاح دندان ها را اعمال میکنیم.

·         اگر به عنوان شخصی که اوربایت دارید دوست ندارید که بریس فلزی مرسوم داشته باشید میتوانید از بریس های سرامیکی که نوعی ارتودنسی نامرئی هستند استفاده کنید.

·         سایر درمان های ارتودنسی شامل اصلاح با پلاک های شفاف ارتودنسی مثل اینویزیلاین ها میشود که تنها کافی است آن ها را روی دندان ها قرار دهید. اما اگر مشکل اوربایت شدید باشد استفاده از این دستگاه ها بی فایده خواهد بود.

·         و در نهایت ما ارتودنسی لینگوال را داریم که براکت ها و تمام تجهیزات آن به فضایی پشت دندان ها متصل میشوند. این بریس ها جزء ارتودنسی نامرئی هستند و میتوانند به حل مشکل شما تا حد زیادی کمک کنند.

منبع

لمینت دندان با تراش یکی دیگر از روشهای درمانی برای تراز کردن دندانهای کج و نامرتب است که برخی از مردم از این نوع عمل برای تراز کردن دندان های نامنظم خود استفاده می کنند.

روش های لمینت دندان با تراش
روش های لمینت دندان با تراش عبارت اند از:

·         کانتورینگ یا تراش دندان

·         تغییر شکل دندان

·         پر کردن دندان

·         باریک سازی دندان

هدف از لمینت دندان با تراش
این فرایند را می توان به دلایل زیبایی انجام داد، مانند صاف کردن ظاهر دندان از دست رفته یا بریده شده. دندانپزشکان می توانند لبه های پوسته پوسته شده دندانها را که به عنوان ماملون شناخته می شوند برداشته و دندانی یکدست ایجاد کنند. یک دندانپزشک همچنین ممکن است به دلایل پزشکی، از جمله بهبود نیش شما یا ترمیم دندان آسیب دیده برای تاج، تراشیدن دندان را به شما پیشنهاد دهد.

فواید تراشیدن دندان
بعد معاینه دقیق از دندان ها، فک و عکسبرداری با اشعه ایکس،  دندانپزشک تصمیم میگیرد که یک یا چند دندان شما می توانند اصلاح یا پر شوند.

·         تغییر شکل دندان های آسیب دیده: یک تراشه کوچک در دندان شما خیلی مهم به نظر نمی رسد؛ اما ممکن است هر بار که به آینه نگاه می کنید متوجه آن شوید. تراشیدن آن دندان یا پر کردن آن برای ایجاد لبه یکنواخت تر می تواند از نظر بهبود یافتن لبخند شما معجزه کند.

·         ایجاد فضای بیشتر در دهان : تراشیدن بعضی از دندان ها می تواند فضای کافی را برای کاهش ازدحام و هر مشکلی که ایجاد می کند آزاد کند.

·         اصلاح روکش دندان : علاوه بر پوشاندن دندان های آسیب دیده، می توان از روکش برای تغییر اندازه، رنگ، طول و شکل دندان ها و همچنین بستن شکاف ها استفاده کرد.

·         اصلاح دندان با بریس : ارتودنسی برای حل مسائلی مانند شلوغی یا نامرتب بودن دندان ها طراحی شده است. مهاربندها و نگهدارنده ها می توانند به حرکت دندان ها در موقعیت های بهتر کمک کنند که می تواند ازدحام یا جابجایی را کاهش دهد. با این حال، گاهی اوقات ممکن است به عنوان بخشی از فرآیند، یک متخصص ارتودنسی نیاز به کمی تراشیدن یک یا دو دندان داشته باشد.

آیا تراشیدن دندان عوارض جانبی دارد؟
به طور کلی این نوع عمل دندانپزشکی چندان خطرناک تلقی نمی شود. در حقیقت، کانتورینگ دندان اغلب یک روش محافظه کارانه تلقی می شود.

منبع

مشکل تجمع چربی در صورت، به ویژه در ناحیه گونه، یکی از مشکلات رایجی است که بسیاری از زنان و مردان به طور یکسان از آن رنج می برند و از آنجا که صورت هر فرد یکی از مهمترین نقاط زیبایی او است و اولین بیانگر شرایط روانی، بهداشتی و جسمی او است. اخیراً علاقه به جستجوی روش ها و راه حل های موثر برای خلاص شدن از شر این موارد افزایش یافته است.

مهمترین راه برای به دست آوردن گونه های برجسته صورت مطابق با استانداردهای بین المللی زیبایی، جراحی زیبا سازی و از بین بردن چربی از گونه ها است. در این مقاله، ما اطلاعات جامعی در مورد مشکل چربی گونه ها، چگونگی بروز آن، چگونگی خلاص شدن از چربی گونه ها از طریق جراحی برای شما آورده ایم و چه افرادی برای انجام این جراحی کاندید هستند. در اددامه با هزینه عمل لاغری صورت بیشتر آشنا می شوید.

دلایل تجمع چربی در صورت:
با گذشت زمان و افزایش سن، ویژگی های چهره ما به گونه ای تغییر می کند که به راحتی قابل مشاهده است و این به دلیل عوامل متعددی است که شامل مجموعه ای از عادات محیطی، غذایی و سلامتی است، از جمله:

·         افزایش وزن بدن

·         کم آبی

·         تزریق ناموفق

·         عوامل ژنتیکی

·         خوردن آدامس به صورت عادی

روند لاغری صورت:
این روش برخلاف آنچه در عملیات برداشتن چربی متداول است ، از طریق روش سنتی لیپوساکشن انجام نمی شود.  زیرا این روش احتمال ایجاد زخم را افزایش می دهد، زیرا لایه چربی در ناحیه گونه ها توسط ماهیچه ها محاصره می شود به گونه ای که دستیابی و برداشتن آن دشوار است. بنابراین معمولاً از طریق روش انجام می شود. یک دهانه داخلی در قسمت داخلی گونه ها از داخل دهان ، سپس به آن چربی دسترسی پیدا کرده و به آرامی از بین ببرید.

جراحی لاغری گونه به چه شکل است؟
جراحی لاغری گونه با برداشتن پد چربی باکال در سه مرحله اساسی انجام می شود:

·         در ابتدا، جراح پلاستیک دو سوراخ داخلی در پوشش دهان ایجاد می کند ، یکی در بالا در نزدیکی مولار دوم بالا و دیگری در پایین در نزدیکی سطح لثه پایین به منظور کمک به استخراج گونه گونه

·         سپس جراح با فشار دادن پوشش داخلی گونه در خارج از گونه شروع می کند تا از طرف مقابل خارج شود و سپس با استفاده از پنس جراحی آن را برمی دارد

·         سپس جراح مقدار قابل برداشت از چربی بالش گونه را برداشته و پس از اتمام این مرحله شروع به برگرداندن بالش به جای اول خود می کند و سپس برش ها را بعد از اتمام کامل بخیه می زند.

معمولاً این عمل بین 30 تا 60 دقیقه بستگی دارد و این به مهارت جراح ، وضعیت بیمار و ناحیه لایه چربی بستگی دارد.

منبع

عصب کشی دندان که به نام های درمان ریشه دندان، روت کانال تراپی یا همان RCTنیز شناخته میشو، از شایعترین درمان های دندانپزشکی می باشد. دندان درد ممکن است خیلی بی موقع برای هرکسی پیش آید که در این صورت شخص معمولا جهت تسکین درد دندان، سراغ خرید مسکن درد دندان و یا استفاده از اسپری های دندانپزشکی و یا دهانشویه های ضدعفونی کننده می روند.

درد شدید دندان معمولا به علت دندان پوسیده ای است که به عصب رسیده است که شاید اگر پوسیدگی دندان به موقع برداشته و دندان ترمیم می شد با هزینه و زحمت کمتری انجام می شد.

کلمه عصب کُشی صحیح است یا عصب کِشی؟
در این عمل، عصب از داخل کانال ریشه بیرون کشیده می شود که می توان به آن عصب کِشی گفت. گاهی هم به وسیله مواد شیمیایی عصب داخل کانال کشته می شود و یا به عبارتی فلج می شود پس می توان واژه عصب کُشی را نیز برای آن استفاده کرد. پس هر دو واژه صحیح است ولی اصطلاح علمی آن درمان ریشه است.

مراحل انجام عصب ‌کشی
هنگام عصب‌ کِشی، دندان‌ پزشک بعد از برداشتن پوسیدگی‌ ها به کانال‌هایی که داخل ریشه دندان قرار دارند، دسترسی پیدا می‌کند. ابتدا با سوراخ کردن سقف پالپ و جاری شدن خون، فشار داخل پالپ کاهش پیدا کرده و درد کم می‌شود. (تعداد کانال‌ها بستگی به دندان دارد؛ مثلاً دندان نیش تک‌کاناله است ولی دندان آسیا سه یا چهار کانال دارد.)

درمان ریشه دندان از طریق مراحل زیر انجام میشود. ابتدا خارج کردن محتویات کانال ریشه و تمیز کردن آنها، سپس شکل دادن کانال‌های ریشه به نحوی که مواد دارویی شستشو دهنده تا انتهای کانال‌ها برسد و در آخر پرکردن کانال‌های ریشه طوری ‌که کاملاً بسته شوند و امکان عبور میکروب‌ها و محصولاتشان از مسیر آن‌ها کاهش یابد، اتفاق میفتد.

در عصب‌کشی این مواد به‌ طور کامل برداشته و تخلیه می‌شوند و سپس تمیز می‌شوند و آنگاه به وسیله یک سوهان کوچک، شکل‌دهی و با محلول شست‌ و شو، عفونت ‌زدایی می‌شوند. همچنین پس از قرار دادن میله‌ای بسیار نازک بنام گوتا که جنس پلاستیکی دارد در داخل پالپ، عاج دندان را با ماده‌ای (مثل آمالگام) که با مواد دیگر (مثل غذاها) واکنش نمی‌دهد پر می‌کنند.

اگر چه گاهی اعمال مذکور در بیش از یک جلسه درمانی انجام می‌شود، اما زیاد بودن فاصلهٔ زمانی بین تخلیه مواد عفونی و پر کردن دندان شانس عفونت‌های بعدی را بالا می‌برد.

منبع: https://www.chalava.ir/

دوست دارید با چند ترفند کوچک و ساده تشخیص طلا از بدل آشنا شوید و همیشه طلای اصل بخرید؟  در این مقاله تعدادی از روش های تشخیص طلا از بدل را برایتان به طور مختصر توضیح میدهیم.

1.      به همراه داشتن آهنربا

هر وقت مسیرتان به طلافروشی افتاد حتما یک آهنربا همراه خود داشته باشید. زیرا آهنربا میتواند در تشخیص طلای واقعی از بدل به کار شما بیاید. از آنجایی که طلا از فلزات دیامغناطیسی است هیچگاه به آهنربا نمیچسپد یا به طرف آن کشیده نمیشود.

2.      کاراگاه اسید نیتریک

اسید نیتریک هم میتواند در شناسایی و تشخیص طلا از بدلیجات به شما کمک زیادی کند. اسیدنیتریک ماده ای است که طلای اصل در آن حل نمی شود. بنابراین برای آزمایش، حتما یک قطعه از طلا را داخل مقداری اسید نیتریک بی اندازید. اگر ذوب نشد قطعه طلا است اما اگر اگر ذوب شد یا واکنش داد یعنی سرتان کلاه رفته و طلایتان قطعا بدلی از طلا است.

نکته مهم: از این ترفند یشتر برای تشخیص طلا قدیمی از بدل مورد استفاده قرار میگیرد.

3.      مشاهده علائم حک شده روی طلا

اولین و شاید یکی از مهمترین روش های تشخیص طلا از بدل، توجه به نشانه ها و علائم رایجی است که معمولا روی طلا حک میکنند. روی محصولات و اجناس ساخته شده از طلا معمولا علائمی مثل 18k و 22k حک میشود. اما فعلا گول این علائم را نخورید زیرا کلاهبرداران و کسانی که طلا جعل میکنند به راحتی آب خوردن میتوانند محصولات بدل و تقلبی بسازند و عین همین علائم را روی آن ها حک کنند.

بیشتر بخوانید: طلای 18 عیار

4.      استفاده از ظروف سرامیکی

یکی از جالبترین ترفند های تشخیص طلا از بدلیجات استفاده از ظروف یا سطوح سرامیکی است. یک ظرف یا هر چیزی که از سرامیک ساخته شده است را تهیه کنید. به آرامی قطعه ای که فکر می کنید طلای واقعی است را روی آن بکشید، اگر قطعه نامبرده روی سطح سرامیکی خط سیاه به جای گذاشت احتمالا قطعه شما بدل است و طلا نیست.

5.      استفاده از آب در تشیخص طلا از بدل

طلا چکالی کمی دارد و اگر اصل باشد روی آب شناور میشود یا به طور کامل در آب ته نشین نمیشود. البته این روش زیاد هم مطمئن نیست چون بعضی از افراد سودجو طوری بدل طلا را درست میکنند که تا حدودی در آب شناور میشود و کاملا ته نشین نمیشود.

6.      کمک طلافروشان در تشخیص طلا

تنها کافی است که قطعه طلای خود را به یک طلا فروشی ببرید و از صاحب آن بخواهید طلا را برای شما محک بزند. او این کار را با سنک محک انجام می دهد.

   منبع: https://www.asby.ir/

بسیاری از افراد به دلیل افزایش سن و یا دیگر مشکلاتی که ممکن است برای هر کسی اتفاق بیفتد، یک یا تعدادی از دندان‌های خود را از دست می‌دهند. این مشکل نه تنها از نظر ظاهر خوشایند نیست، بلکه مشکلات دیگری را نیز به وجود می‌آورد. یکی از روش‌های رفع این مشکل کاشت ایمپلنت دندان است.

ایمپلنت دندان چیست؟
ایمپلنت‌ها قطعات فلزی هستند که مهمترین بخش آن یعنی پایه یا فیکسچر به داخل استخوان فک کاشته میشود و نقش ریشه دندان ما را ایفا میکند. ایمپلنت دندان بهترین روش جایگزین دندان است و هر واحد آن شامل چندین بخش میشود که در مجموع نه تنها ظاهری شبیه به دندان طبیعی ما دارد، بلکه تمامی عملکردهای دندانی را نیز به خوبی دندان های واقعی انجام میدهد.

ایمپلنت از چه اجزایی تشکیل شده است؟
هر ایمپلنت به طور کلی از 3 بخش اصلی تشکیل شده است. اجزای ایمپلنت دندان عبارتند از:

پایه ایمپلنت یا فیکسچر: پایه یک قطعه پیچ کوچک (معمولا تیتانیومی) است که در نقش پایه دندان به داخل استخوان فک کاشته شده و بعد از مدتی جوش میخورد.

رابط: قطعه ای که بعد از جوش خوردن پایه به استخوان، به آن متصل شده و رابط بین پایه و تاج دندان یا پروتز آن است.

پروتز یا تاج دندانی: بعد از بسته شدن رابط، باید چیزی شبیه به تاج دندان واقعی روی رابط متصل شود که به آن پروتز دندانی ایمپلنتی یا دندانی گفته میشود.

چه کسی میتواند کاشت دندان داشته باشد؟

• سلامت عمومی خوبی داشته باشند.
• بیماری زمینه ای شدیدی نداشته باشند. (مثلا دیابت که البته اگر کنترل شود ایرادی ندارد.)
• بافت استخوان مناسب و متراکمی داشته باشد.
• به مواد مخدر و سیگار اعیتاد نداشته باشد.
• در نوشیدن الکل زیاده روی نکند.

ایمپلنت دندان برای چه افرادی مناسب نیست

• افرادی که فک آنها به اندازه کافی رشد نکرده است.
• بانوان باردار.
• افرادی که پرتو درمانی در قسمت سر و گردن داشته ‌اند.
• افرادی که داروهای خاص مثل کورتن و استروئید مصرف می‌کنند.
• افرادی که دندان قروچه دارند چرا که میزان شکستگی ایمپلنت در این افراد بالا است.

مشکلات و معایب آن
برخی از عوارض ایمپلنت دندان عبارتند از:

• ممکن است پس از عمل دچار عوارض خفیف و موقتی از جمله تورم و احساس ناخوشایند در اطراف آن باشید.
• در صورتی که ایمپلنت به درستی با استخوان فک جوش نخورد ممکن است شل شود.
• در مواردی ممکن است دندانپزشک هنگام ایجاد حفره در استخوان به اعصاب آسیب برساند و بدین ترتیب بیمار دچار بی حسی شود. البته این مورد بسیار نادر و امکان اتفاق افتادن آن بسیار کم است.

منبع: https://www.bestdentists.ir/

ارتودنسی نگین دار یا براکت ارتودنسی قطعات مربع شکل کوچکی هستند که عمدتا از جنس فلز یا سرامیک است و با کمک چسب مخصوص ارتودنسی به سطح دندان چسبانده می شوند. امروزه با پیشرفت های فراوان در زمینه ارتودنسی نگین دار، نگین ها و براکت های مختلفی وجود دارند که هریک برای شرایط مختلف استفاده می شود.

کاربرد نگین ارتودنسی
از وظایف اصلی نگین ارتودنسی می توان به اتصال موارد مختلف به دندان اشاره کرد. به بیان دیگر همانطور که در بالا اشاره کردیم، نگین های ارتودنسی در ارتودنسی ثابت در واقع همانند دستگیره عمل می کند که به دندانها می چسبد و آنها را به جایگاه مناسب راهنمایی می کند.

برای هر دندان، نگین ارتودنسی خاصی طراحی می شود که به نوع دندان وابسته است. روی بعضی از نگین های ارتودنسی قلاب وجود دارد و بعضی از نگین های ارتودنسی نیز هر شیاری دارند که سیم ارتودنسی از داخل آن عبور می کند. نگین های ارتودنسی به طور کلی در سه دسته اصلی جای می گیرند:

·         نگین های معمولی
این نگین ها اولین نوع در درمان های ارتودنسی بودند و جنس آنها فولاد ضد زنگ است و در برخی از موارد از تیتانیوم نیز استفاده میشود.

·         نگین های سلف لیگت
نگین های سلف لیگیت یا خود بازشونده، گیره ای دارند که باز و بسته می شوند. این نوع نگین ها طول درمان ارتودنسی را کاهش می دهند و به علت فشار نیرو های کمتر به دندان ها، درد کمتری به دندان ها وارد می شود و نیازمند تنظیمات کمتری هستند.

·         نگین های لینگوال یا زبانی
نگین های لینگوال یا زبانی در پشت دندانها متصل میشوند و قابل مشاهده نیستند. این نگینهای ارتودنسی به دلیل محدودیت های لابراتواری، هنوز در ایران به صورت کامل وجود ندارد.

اقدامات لازم در صورت شکستن نگین ارتودنسی
در اقدام اولیه باید با متخصص ارتودنسی تماس گرفته شود و شرایط به او توضیح داده شود تا مشخص شود که لازم است بلافاصله به او مراجعه شود یا بیمار می تواند منتظر بماند.

نگین ارتودنسی منجر به حرکت تدریجی دندان می شود تا دندان ها را در جایگاه مناسب خود قرار دهند و نیرویی ملایم به آنها وارد کند. در صورتی که به دندان نیرو وارد نشود به تدریج به موقعیت پیشین خود تغییر جهت می دهند. همین امر منجر می شود تا زمان بیشتری نگین ها در دهان بیمار بماند؛ بنابراین طول دوره درمان ارتودنسی افزایش می یابد.

منبع: https://www.orthodoctor.ir/